M42 Duster

M42 Duster

M42 Duster należący do tajwańskiej armii, 2012
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Cadillac Motor Car Division of General Motors Corp. ACF Industries, Inc.
Typ pojazdu	samobieżne działo przeciwlotnicze
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	6 osób.
Historia
Produkcja	1951–1956
Egzemplarze	ok. 3700 szt.
Dane techniczne
Silnik	6-cylindrowy, silnik gaźnikowy Continental AOS-895-3
Pancerz	12–38 mm
Długość	6356 mm
Szerokość	3225 mm
Wysokość	2847 mm
Prześwit	438 mm
Masa	22 452 kg
Osiągi
Prędkość	72,5 km/h
Zasięg pojazdu	161
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,3 m
Rowy (szer.)	1,8 m
Ściany (wys.)	0,7 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × armata automatyczna M2A1 kalibru 40 mm (480 nab.) 1 × karabin maszynowy Browning M1919A4 kalibru 7,62 mm (1750 nab.)
Multimedia w Wikimedia Commons

M42 Duster – amerykańskie samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane w latach 50. XX wieku.

Działo samobieżne M42 zostało skonstruowane w 1950 roku na podwoziu czołgu lekkiego M41 Walker Bulldog. Na samonośnym nadwoziu czołgu umieszczono odkrytą wieżę z dwoma armatami M2A1 (licencyjna wersja armaty Bofors 40 mm L/60). Kąt ostrzału dział w płaszczyźnie poziomej był równy 360°, w płaszczyźnie pionowej -5° do +85°. Donośność do celów powietrznych 5000 m, do celów naziemnych 9500 m. Działo wyposażono w prosty układ kierowania ogniem (M38) oraz celowniki M24 (optyczny, używany przy zwalczaniu celów naziemnych) oraz przeciwlotniczy celownik pierścieniowy. Uzbrojeniem dodatkowym był karabin maszynowy Browning M1919A6, który mógł być montowany w przedniej lub tylnej części wieży.

M42 Duster został przyjęty do uzbrojenia w lipcu 1952 roku. W następnych latach wyprodukowano dla US Army 3700 dział M42. Masowe wprowadzenie do uzbrojenia samolotów odrzutowych sprawiło, że działa tego typu stały się szybko bronią przestarzałą. Jednak jeszcze podczas wojny wietnamskiej M42 były używane do zwalczania celów naziemnych.